Η κραυγή απόγνωσης ενός ανθρώπου της διπλανής πόρτας...
Από το Θοδωρή Γιάνναρο, μοριακό - πυρηνικό βιολόγο (αναδημοσίευση από το: http://www.zougla.gr/)
Μία φίλη από τη Θεσσαλονίκη, μέσω κάποιου κοινού γνωστού, μου έστειλε την επιστολή αυτή, η οποία με έκανε να ανατριχιάσω κυριολεκτικά και να ανασηκωθώ από την αναπαυτική πολυθρόνα που καθόμουν, για να την διαβάσω. Ήταν τέτοιο το χαστούκι που έφαγα, που δεν θα ήταν δυνατόν να την διαβάσω στην χουζουριά του αναπαυτικού μου καναπέ. Την διάβασα, λοιπόν, όρθιος και δεν μπορώ να πω πως δεν ένιωσα φρικτά. Δεν μπορώ να πω πως αισθάνομαι άμοιρος ευθυνών τη στιγμή που και εγώ, σαν να ήμουν μέρος του κατεστημένου, έμεινα ξαπλωμένος τόσα χρόνια στη ζεστασιά του αναπαυτικού μου καναπέ, αντί να βγω στους δρόμους και να ενώσω τη φωνή μου μαζί με τις αδύναμες φωνές αυτών που υποφέρουν από την ασθένειά τους, αλλά πρωτίστως από την αναλγησία του κατεστημένου. Σας παραθέτω την επιστολή και είμαι σίγουρος πως θα σας κάνει να αναθεωρήσετε πολλά…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου